Eluterius

Ik was al drie maanden aan het daten met een geweldig meisje. Een maand later had ze me verteld dat ze nog niet klaar was voor een volwaardige relatie, omdat haar vorige relatie giftig was en ze nog niet was genezen, en ze vroeg of we konden blijven daten en de status-quo konden handhaven.

Ik stemde toe, en we eindigden met een paar zalige maanden. Een week geleden vertelt ze me dat ze huilt omdat haar ex een foto plaatst met iemand met wie hij een relatie heeft gehad. Ik vond het vreemd (ze waren al meer dan 6 maanden uit elkaar) en vroeg haar om uit te leggen waarom het zoveel voor haar betekende. Dit veroorzaakte een misselijk iets!

Ze legt uit dat ze nog steeds contact had met haar ex, en dat haar ex haar zou gebruiken voor zijn troost, en dat ze hem zou toestaan. Hij zou haar sms'en als hij niemand anders had om naar toe te gaan, en ze zou reageren omdat (denk ik) ze niet helemaal verder was gegaan.
Ik was geïrriteerd, maar ik begreep het.

Mijn hele relatie met haar eindigde in een tijdsbestek van 12 uur. 12 uur geleden hadden we het over vakantieplannen. Eén telefoontje van haar ex was voldoende om het hele ding volledig te veranderen.

Een van de belangrijkste redenen waarom ik het moeilijk vind om verder te gaan, was omdat het voelde alsof we echt voor elkaar bestemd waren. We hadden een zeer vergelijkbare smaak in shows en liedjes, onze ambities waren vergelijkbaar, we zaten qua carrière in dezelfde stadia van ons leven en de hele ervaring was absoluut moeiteloos. Ik heb nooit hoeven doen alsof ik iemand ben die ik niet ben. Hoe schud ik het gevoel van me af dat ik dit nooit meer zal vinden? Hoe kom ik over het gevoel heen dat ik nooit meer iemand zoals mijn ex zal vinden?

Groet
Sim Soorlam