Eluterius

Hallo Brigitte


Ik ben een vrouw van 54. Ik woon samen met een man.

We hebben altijd een behoorlijk solide relatie gehad met goede communicatie, we zijn allebei erg open en eerlijk en we werken als een paar samen om eventuele problemen op te lossen. Hij werkt fulltime en doet het geweldig op het werk, ik werk vanuit huis en run mijn eigen bedrijf en ben een thuiswerkende moeder.

Ons huis is, simpel gezegd, walgelijk geworden. Overal ligt vuile was, er wordt nooit iets opgeborgen, glazen en borden stapelen zich op en de vloer is smerig. Kattenpoep op de vloer, plakkerige drankvlekken, dat soort dingen. Ik doe mijn uiterste best om overdag zoveel mogelijk schoon te maken, terwijl ik ook werk en voor onze dochter zorg. Maar het lijkt erop dat hij het concept van dingen wegzetten of schoonmaken terwijl hij bezig is gewoon niet kan bevatten.
Ik heb hem al "tig" keren uitgelegd in welke mand de zakdoeken en handdoeken thuishoren, in welke mand de onderbroeken (die trouwens telkens ranzig zijn) en in welke mand de sokken en de andere kleren, maar hij "doet maar wat".

Voorbeeld van rommel: onze stofzuiger is vorige week omgestoten. Het mondstuk viel eraf in de keuken. Hij stapt er elke dag overheen om de katten te voeren en heeft niet één keer het initiatief gehad om het gewoon weer op te rapen. Ik heb het opzettelijk zo gelaten om te zien hoe lang dit zou duren, en uiteindelijk gaf ik het op en deed het zelf. Dit komt vaak voor, de vloer ligt bezaaid met speelgoed en dingen.

Ik beheer alle financiën, huur, rekeningen, contracten, artsen - alles. Ik heb geprobeerd uit te leggen dat het erg overweldigend is om mentaal de leiding te hebben over zoveel dingen, maar hij wil geen verantwoordelijkheid nemen. Als zijn medicatie bijvoorbeeld opraakt, zal hij me vragen contact op te nemen met de artsen om hem meer te bestellen. Ik heb hem laten zien hoe hij dit zelf moet doen, maar hij doet het nog steeds niet. Hij is sinds zijn tienerjaren niet meer naar de tandarts of opticien geweest, omdat niemand het voor hem heeft geregeld. Ik ben van mening dat hij een volwassene is en dat hij niemand nodig heeft die zijn leven beheerst.

Ik word stilaan zot hier! Ik kan toch niet bij àlles zijn handje vasthouden!? Hij is een volwassen man! Ben ik nu zijn vrouw of zijn moeder!? Jeezes!

Gefrustreerde groetjes,
Jeanne M.